Spektakl Tato w reżyserii Małgorzaty Bogajeskiej oddaje liryczność i groteskowość relacji międzyludzkich. Opowieść przedstawiona oczami syna Frania  przeprowadza widza przez cykle życia rodzinnego.

Spektakl równolegle przenosi nas w dwie opowieści: duchowa rozgrywająca się między synem, a ojcem, druga to opowieść o życiu rodzinnym, która jest uwikłana w wir poprzedniego systemu. Tragikomiczny sen rodzinny – raz zdaje się przeraźliwie realny, innym razem ociera się o sny na jawie. Spektakl łączy się z warstwą muzyczną wykonywaną na żywo przez aktorów, poprzez muzykę postacie śmielej oddają niepokoje, radości oraz swe nostalgie.

Spektakl Tato w doskonałej grze aktorskiej w sposób autentyczny, niekiedy horrorystyczny przenosi nas w klimat Polski czasów PRL-u. Za sprawą scenografii przenosimy się do maleńkich mieszkań, które wielu z nas zna z autopsji. Język spektaklu doskonale oddaje atmosferę Polski poprzedniego systemu. Całość współgra ze sobą tak, że staje się bliższa widzom. Uczestnicząc w życiu rodzinnym szybko oswajamy się z bohaterami, ich troskami. Na blisko dwie godziny stajemy się częścią ich ścian, rozmów, kłopotów.

Autor: „Tato” Artur Pałyga

Reżyseria: Małgorzata Bogajewska

Scenografia: Dominika Skaza

Muzyka: Bartłomiej Woźniak